AKADEMIA MISTRZÓW (IV) Konstrukcje, technologie i materiałoznawstwo jako element procesu. ARCHITEKskóra, w której żyję.

IDEA

(…)Kto szanuje konkretność istnienia, tego przewodnikiem w świecie jest skóra. Interesują mnie granice nietykalności istnienia, jeśli są jakieś(…).

            Fragment publikacji „Szczelin istnienia” wskazuje na wyraźne granice największego narządu wspólnego ciała - skóry i wprowadza
jej właściciela w poczucie, że może być ona pierwszym etapem poznawania wspólnej przestrzeni zamieszkiwania, która nieustannie rozszerza swój obszar.

Przestrzenie miast uzyskały rozlewającą i niekończącą się formę.
Są technopoliami o wyjątkowo trafnie spersonalizowanej interaktywnej strukturze, pielęgnującej tożsamość. Ukształtowane z autorskich materiałów architektonicznych na wzór organicznych, dzięki nowoczesnej technologii mogą odpowiadać na wielorakie zapotrzebowania. Mieszkańcy mogą poczuć się w przestrzeni miasta
jak we własnej skórze. Jest tak gdyż miasto samo w sobie staje się naturalną (biodegradowalną), dotykalną i wrażliwą przestrzenią, interaktywną mapą, jakby skórą po której można się poruszać
i za pomocą której ruch/aktywność/ jest możliwy. Ten aktywny proces zauważył Michel de Certeau, pisze, że „Gry kroków kształtują przestrzeń. Stanowią osnowę miejsc”. Obrazowanie ruchu znajdziemy w niejednym dziele Alicji Karskiej i Aleksandry Went. W filmowym kadrze pojawia się scena z ruchem ciała, serią kroków. Artystki głównie za pomocą ruchu przechodniów budują „przestrzenną realizację miejsca”, swoistą powłokę.

 Gdzie leży skóra?

A jednak wiem gdzie znajduje się główne źródło poznania i zachwytu nad rzeczywistością, którą właśnie spotykam. Jest na skórze stóp wsuniętych w ciepły piasek.

            Słowa Jolanty Brach-Czainy, ujmują zachwyt nad sposobem poznawania nowej rzeczywistości, miasta, za pośrednictwem sensualnego wrażenia odbieranego poprzez skórę. Skóra, jej struktura i funkcje są definiowane przez architektów jako pewna błona, a dosłownie naturalny wzór dla nowego materiału, którym można pokryć architekturę albo ją wypełnić.

W zależności od celu projektu może ona przybierać różnorodną formę od wirtualnej po oryginalny autorski materiał. Dlatego właśnie ta nowa, zmieniona skóra tkanki miejskiej jest pewną bio-mapą miasta, jego częścią o nowych właściwościach. Nowe kanony projektowania wg. Nori Oxman, odnoszą się do schematu skóry ludzkiej, jej reakcji i adaptacji do środowiska. Stosuje ona zasadę integracji (zamiast segregacji). Przystosowana do warunków zewnętrznych, ludzka skóra działa jak jedno-materiałowa bariera. Projektantka zaproponowała zaszczepianie inteligencji rozproszonej w samym materiale, komórkach skóry, której czucie kontrolowane jest przez mięśnie. Zapomnijmy o tym jak coś wygląda, pomyślmy o tym jak to się zachowuje. (…) Czemu skóra budynku miała by być inna? Pracujemy nad drukowaniem oddychających skór dla budynków, których pory będą rozszerzały się i zwężały w zależności od warunków zewnętrznych., mówi projektantka.

 

Procesy powstawania.

                Proces projektowy staje się procesem interdyscyplinarnym, projektowaniem algorytmicznym, cyfrową morfogeneza i produkcją, syntetyczną biologią. Środowisko i materiały mające zmienne właściwości i współpracują z otoczeniem podobnie jak skóra -postrzegana jako nierozłączna i zharmonizowana całość. Nieodzowną częścią procesu stają się eksperymenty z różnymi materiałami i metodami projektowymi zaczerpniętymi z biologii i systemów przyrodniczych. Tego typu projektem experymentalnym jest Wodna Platforma do Cyfrowej Produkcji (Water-based Digital Fabrication Platform)dzieło izraelskiej architektki zrealizowane w MIT Media Lab. Zastosowany materiał pochodzący
od skorupiaków przetwarza i wykorzystuje ramiona robotyczne. Biodegradowalny składnik chityna, jest drukowany w 3D z użyciem robota.
Po wydrukowaniu obiekt poddawany jest parowaniu, a całość przybiera odpowiednią form-finding. Ostateczny kształt powstaje gdy powierzchnia zetknie się z powietrzem i ulega biodegradacji w kontakcie z wodą.

                   Ideę fuzji pomiędzy projektowaniem a szeroko pojętą naturą w standardach architektury, opisuje tzw. „Karta Machu Picchu” (1977 r.) antyteza Kart Ateńskich, definiująca zasady miast zrównoważonych. Pomimo upływu czasu, nadal głównym celem rozwoju miast są „miasta
dla wszystkich”, prawdziwego współuczestnictwa, oraz „spójność miasta”.

Jak więc może wyglądać spajająca miasto powłoka, owa „skóra architektury”, jak może się zachowywać w mieście zorientowanym
na różnorodną naturę?

Aktualnie nowa architektura jest jeszcze ciągle udoskonalaną maszyną (np. jak Walk City, 1964), która się rozwija, a skóra nadaje jej nowy wymiar.

 M. Komborska

 

 

Autorki/rzy

Renata Bonter - Jędrzejewska, Hubert Bujak, Edyta Cieloch, Bogusław Deptuła, Zuzanna Dolega, Sławomir Fijałkowski, Tomasz Frasoński, Piotr Jędrzejewski, Paweł Kaźmierowski, Malwina Konopacka, Norbert Kotwicki, Julia Kurek, Agnieszka Kurkowska, Kamil Kuskowski, Beata Marcinkowska, Patrycja Ochman-Tarka, Maciej Olekszy, Michał Pecko, Michał Radczyc, Weronika Siupka, Monika Starowicz, Izabela Stronias, Alicja Tkaczyk, „Unbuilt Office” Agata Ruchlewicz-Dzianach & Veronica Gallego Sotelo, Agata Zbylut, Karolina Zimnicka, Małgorzata Wielek, Ania Wróblewska

 

Oprawa graficzna

Maciej Ojrzanowski

 

Kuratorka

Magdalena Komborska

 

Organizatorzy

Akademickie Centrum Designu i Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi

 

Partnerzy

Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku, Politechnika Gdańska, Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, Politechnika Łódzka, Akademia Sztuki w Szczecinie, Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Politechnika Wrocławska

 

 

DESIGN W PROCESIE_cykl wystaw, konferencji, warsztatów

Początków procesów, w którym design wyłania się jako samodzielna dyscyplina zapewne należy szukać w Renesansie. Wtedy to pojawia się myśl o arti del disegno, tzn. o „sztukach rysunkowych”. Dzieje słowa design splatają się pod tym względem z dziejami samej tej dyscypliny. Angielskie słowo design wywodzi się bowiem z włoskiego disegno, pojęcia, które pozwoliło po raz pierwszy w historii uchwycić́ pokrewieństwo architektury, malarstwa i rzeźby. To w Renesansie (w epoce, która nie miała jeszcze pojęcia „sztuk pięknych”) pojawiło się pojęcie „sztuk rysunkowych” – przekonanie, że wspólną podstawą owych sztuk jest disegno. Pamiętać jednak warto, że termin ten wprowadzony wówczas przez Cenniniego miał nie tylko znaczenie rysunku ale również projektu, zamiaru, koncepcji. Pod pojęciem designu kryje się wiele innych pojęć, które z kolei składają się architektura, estetyka przemysłu, projektowanie ergonomiczne, projektowanie graficzne i komunikacji wizualnej, przemysł artystyczny, stylistyka, sztuka przedmiotu, sztuki dekoracyjne, sztuki projektowe, sztuki stosowane, sztuki użytkowe, wzornictwo graficzne, wzornictwo przemysłowe. Design jest motorem napędowym współczesnej kultury i przemysłu kultury, przyczynia się bezpośrednio
do rozwoju wielu dziedzin związanych ze sztuką i przemysłem.

 

Akademia Mistrzów

Akademie Sztuk Pięknych kształcą twórców kultury w zakresie sztuk pięknych i sztuk projektowych. Polega ono na cyklicznych spotkaniach konferencyjnych o charakterze warsztatowym na tematy związane z problematyką kreatywnej edukacji sztuk projektowych i sztuk pięknych. Finalnym efektem będą prototypowane wybrane realizacje projektowe i publikacje do opracowania książkowego i elektronicznego całej rocznej edycji. Całość będzie podsumowana wystawą najlepszych prac z całego cyklu zaprezentowaną w naszej galerii oraz festiwalem o randze międzynarodowej.

 

PROGRAM

poniedziałek, 27 lutego

 

09.30  - Rejestracja uczestników konferencji

10.00  - Otwarcie konferencji

Akademickie Centrum Designu, P1, sala konferencyjna

 _kawa

10.10 – 13.10 Konferencja - spotkanie panelowe (10 min)

Prelekcje i prezentacje prac projektowych i artystycznych dydaktyków i gości

  _kawa

13.30 – 14.30 Konferencja - spotkanie panelowe (10 min)

Prelekcje i prezentacje prac projektowych i artystycznych dydaktyków i gości

 

30 min_lunch

 

wtorek, 28 lutego

 

18.00 Wernisaż wystawy

Akademickie Centrum Designu, P0

18.30 Oprowadzanie po wystawie z udziałem artystów i projektantów

 

 miejsce

P1, P0_Akademickie Centrum Designu

Księży Młyn 13/15, Łódź

(wejście od ul.Księży Młyn)

Wystawa czynna

od 1 marca do 20 kwietnia 2023 r.

wt. - czw. 11.00 - 15.00
pt., sob. i ndz. 12.00 - 19.00
(wejście od ul. Księży Młyn)


Wstęp wolny